เลโอนิด โรโกซอฟ

เลโอนิด โรโกซอฟ Leonid Rogozov
เกิด	14 มีนาคม พ.ศ. 2477 สถานีวิจัยดาอูรียา ชีตาอ็อบลัสต์ สหภาพโซเวียต
เสียชีวิต	21 กันยายน พ.ศ. 2543 (66 ปี) เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก สหพันธรัฐรัสเซีย
สัญชาติ	สหภาพโซเวียต สหพันธรัฐรัสเซีย
อาชีพ	แพทย์เวชปฏิบัติทั่วไป ศัลยแพทย์
มีชื่อเสียงจาก	ศัลยแพทย์ผู้ผ่าตัดไส้ติ่งตนเอง ณ สถานีอันห่างไกลท่ามกลางพายุหิมะในทวีปแอนตาร์กติกา

เลโอนิด อีวาโนวิช โรโกซอฟ (รัสเซีย: Леонид Иванович Рогозов; อักษรโรมัน: Leonid Ivanovich Rogozov; 14 มีนาคม พ.ศ. 2477 — 21 กันยายน พ.ศ. 2543) เป็นแพทย์เวชปฏิบัติทั่วไปชาวรัสเซียซึ่งเข้าร่วมคณะสำรวจแอนตาร์กติกาแห่งโซเวียตในระหว่าง พ.ศ. 2503 ถึง พ.ศ. 2505 และขณะที่เป็นแพทย์ประจำอยู่ ณ สถานีวิจัยโนโวลาซาเรฟสกายาแต่เพียงผู้เดียว เยื่อบุช่องท้องของโรโกซอฟเกิดอักเสบ เป็นเหตุให้เขาต้องผ่าตัดไส้ติ่งตนเอง จนขึ้นชื่อว่าเป็นอัตศัลยกรรมครั้งสำคัญครั้งหนึ่ง

ต้นชีวิต

โรโกซอฟเกิด ณ หมู่บ้านชนบทในภาคตะวันออกของไซบีเรีย ห่างจากชายแดนระหว่างมองโกเลียกับประเทศจีนไปราวสิบเจ็ดกิโลเมตร ใกล้เคียงกิ่งจังหวัดมั่นโจวหลี่ของเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน บิดาของโรโกซอฟตายในสงครามโลกครั้งที่สองเมื่อ พ.ศ. 2486 ครั้น พ.ศ. 2496 เมื่อเขาสำเร็จมัธยมศึกษาจากโรงเรียนในแขวงมีนูซิงสก์ เขตครัสโนยาส์กแล้ว ก็เข้าศึกษาต่อที่สถาบันกุมารเวชศาสตร์เลนินกราด (Leningrad Pediatric Medical Institute) จนสำเร็จเป็นแพทย์เวชปฏิบัติทั่วไปเมื่อ พ.ศ. 2502 จากนั้น โรโกซอฟเข้ารับการอบรมทางคลินิกเพื่อความเชี่ยวชาญทางด้านศัลยศาสตร์ แต่ต้องพักไปในเดือนกันยายน พ.ศ. 2503 เพื่อเข้าร่วมคณะสำรวจแอนตาร์กติกาแห่งโซเวียต คณะที่หก ซึ่งประกอบด้วยนักวิจัยสิบสามคน ในจำนวนนี้มีโรโกซอฟเป็นผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์แต่เพียงผู้เดียว

การสำรวจแอนตาร์ติกา

โรโกซอฟปฏิบัติหน้าที่ในทวีปแอนตาร์กติกาตั้งแต่เดือนกันยายน พ.ศ. 2503 จนถึงเดือนตุลาคม พ.ศ. 2505 ในระหว่างนั้น มีการตั้งสถานีวิจัยโนโวลาซาเรฟสกายาขึ้นเมื่อเดือนมกราคม 2504 โรโกซอฟซึ่งเป็นแพทย์ผู้เดียวในคณะจึงต้องเป็นแพทย์ประจำสถานีวิจัยนี้เพียงลำพัง

เช้าวันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2504 โรโกซอฟรู้สึกอ่อนเพลียตามธรรมดา คลื่นไส้ และมีไข้อ่อน สักพักจึงรู้สึกปวดเจ็บบริเวณท้องน้อยด้านขวา แม้ใช้วิธีบำบัดรักษาแบบอนุรักษ์ทุกประการแล้วก็ไม่ทุเลา ครั้นวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2504 จึงปรากฏอาการแสดงภาวะเยื่อบุช่องท้องอักเสบอย่างแจ้งชัด เย็นลงวันนั้น สภาวะร่างกายของเขาก็ย่ำแย่ลงถนัดตา เมื่อพิเคราะห์ว่า สถานีวิจัยเมอร์นีซึ่งเป็นสถานีวิจัยของสหภาพโซเวียตที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปกว่าหนึ่งพันหกร้อยกิโลเมตร ทั้งสถานีวิจัยของชาติอื่นก็ไม่มีอากาศยานจะรับส่งเขา และแม้จะมีก็คงไม่อาจลงจอดท่ามกลางพายุหิมะหนักเช่นนี้ได้ โรโกซอฟจึงตัดสินใจผ่าตัดรักษาตนเอง

การผ่าตัดเริ่มขึ้นในเวลาประมาณ 22:00 นาฬิกาของวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2504 ในการผ่าตัด โรโกซอฟนอนเอนหลัง เอี้ยวกายมาด้านซ้าย แล้วให้พลขับคนหนึ่งกับนักอุตุนิยมวิทยาอีกคนหนึ่งคอยช่วยจัดส่งอุปกรณ์และถือกระจกส่องบริเวณที่ไม่สามารถมองเห็นได้โดยตรง เขาฉีดน้ำยาโนโวเคน 0.5% เข้าที่ผนังท้องเพื่อทำให้ชา แล้วกรีดท้องเป็นรอยยาวราวสิบถึงสิบสองเซนติเมตร ก่อนจะดึงไส้ติ่งออกมา หลังเริ่มผ่าตัดได้ราวสามสิบถึงสี่สิบนาที โรโกซอฟก็ให้รู้สึกอ่อนเพลียและคลื่นไส้ด้วย การผ่าตัดจึงต้องทำ ๆ หยุด ๆ เขาบันทึกรายงานว่า ตรวจพบว่า ที่ฐานไส้ติ่งของตนเองมีรูขนาดสองคูณสองเซนติเมตร เขาจึงฉีดยาปฏิชีวนะเข้ารูนั้นโดยตรง การผ่าตัดดำเนินไปด้วยดีและลุล่วงในเวลาเกือบเที่ยงคืน

เขามีอาการอ่อนเพลียหลังผ่าตัดอยู่ครู่หนึ่ง เมื่ออาการนั้นหายแล้ว ความเจ็บปวดในช่องท้องก็หายตามไป อุณหภูมิร่างกายของเขาฟื้นคืนเป็นปรกติภายในห้าวัน เขาตัดไหมเย็บแผลออกในวันที่เจ็ด สองสัปดาห์ให้หลังก็สามารถกลับไปปฏิบัติหน้าที่ได้ดังเดิม

ความหาญกล้าของเขาในครั้งนี้ยังผลให้เขาได้รับเครื่องอิสริยาภรณ์ธงแดงแห่งแรงงาน (Order of the Red Banner of Labour) ใน พ.ศ. 2504 นั้นเองด้วย

ปีต่อ ๆ มา

เดือนตุลาคม พ.ศ. 2505 โรโกซอฟกลับกรุงเลนินกราดเพื่อศึกษาปริญญาเอกต่อที่สถาบันเดิม เขาทำวิทยานิพนธ์เรื่อง การตัดหลอดอาหารเพื่อรักษามะเร็งหลอดอาหาร (Resection of the esophagus for treating esophageal cancer) จนสำเร็จเป็นดุษฎีบัณฑิต แล้วทำงานเป็นแพทย์ในโรงพยาบาลหลายแห่ง ณ กรุงเลนินกราดซึ่งเวลานั้นเปลี่ยนชื่อเป็นเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กแล้ว

ในปี 2526 เขาได้รับแต่งตั้งเป็นผู้อำนวยการแผนกศัลยกรรม สถาบันวิจัยวัณโรคปอดเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก (Saint Petersburg Research Institute for Tubercular Pulmonology) เขาดำรงตำแหน่งนั้นเรื่อยมาจนกระทั่งถึงแก่กรรมเมื่อวันที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2543 เพราะมะเร็งลำไส้